Her yana yazdım. Yaralıyam değme diye.Her gelen vurdu. bazen bir bazen daha çok kez. Sana ilk gün dedim yaralarımı, gizlemedim senden. Nasıl tanıştık hep onu düşünürüm. Hiç unutulmayacak o günü. 8 günün 7 günü netteydin. Sanki aylardır tanıyor gibiydim seni. Laptopu alıp balkondan gösterdiğin o manzara sanki yaralarıma merhem idi. Dili yeni açılmış iki lal gibiydik. gece gündüz bitmiyordu. Biliyorduk 8 günden sonrası yok. Olmadı. Tel yok derken. Seni o kongre için gittiğin şehirdeki otellerde tek tek arayıp bulduğumda, telefona çıktığında "...... beyle görüşebilir miyim?" dediğim de senin sesini ilk defa duymanın garipliği, o sesindeki haşmet, kalınlık vereceğin tepkiden çekinmem çok korkmuştum. Senin odada bulunan arkadaşlarının yanında yaşadığın şaşkınlık ile "yanlış numara" deyip kapatman. Yaaa ne çok yaramı gördün sardın merhem oldun. Yeni yaralar açsan da her seferinde her kızman la. bir gülümsemen , bir nç demen gönlümü aldı. Biriktirdiklerimi ağır ağır yazma vakti. seni kağıda dökme. Belki bir öykünün, romanın ilk sayfalarını oluşturma vakti. Gerçek misin hayal misin diyen kişilere cevap vermesem de, yaralarımı gösterme vakti.
Yaralıyam Değmeeee dinleeeeee
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder